10 Temmuz 2009 Cuma

Sonsuzluk



Sonsuzluk


Ağlıyordum nedenini bilmeden,sürekli.. Hiç böyle olmamıştı neden kendimi tutup susmuyordum? Denedim ama yapamıyordum. Nedenini bilmediğim bir şey beni sürekli ağlamaya itiyordu. Belki son günlerde yaşadığım sıkıntılar belki de arkadaşım. Sanırım nedeni arkadaşımdı. Neden o yüzünü görmekten bile hoşlanmadığım kişiyle gidiyordu? Sanırım beni sevmiyordu. Nedeni belli böylesine gıcık ve saçma bir insan neden sevilirdi ki. Haklıysa neden susmuyordum. Sürekli hıçkıra hıçkıra ağlamaktan sıkılmıştım. Bir an kalbime bir şey saplanmış gibi oldu. Neydi bunun sebebi? Gerçekten hasta mıydım,yoksa arkadaşımdan dolayı çektiğim bir acı mıydı bu. Karar verememiştim. Tüm vücudumu saran acı yavaş yavaş her tarafıma yayılmıştı. Kendimi iyi hissetmiyordum. Sanırım ölüyordum. Yanımda bir su isteyecek kimsenin olmaması da bunu düşünmeme yetiyordu. Sanırım artık son dakikalarımı yaşıyordum. Gözümün önünden, başından sonuna kadar hayatım sıralanıverdi. Doğumum,çocukluğum,ergenliğim ve dün akşam. Dün arkadaşım aradı konuşmuştuk baya. Seni özledim diyordu ilk defa. Önceden hep ben der, o da ben de derdi. Ama dün öyle değildi; o demişti seni özledim diye. Nedeni de arkadaşıyla beraber gitmesiymiş sanırım. Ben bir şey demeyeyim diye. Zaten her şey hallolmuş sadece benim haberimin olmasını istemiş. Neyse olmuş artık. Bu beni ilk önce çok yaraladı bir daha dönmeyecekmiş gibi. Eskisi gibi dost olamayacakmışız gibi. Kendimi tutamıyor,sürekli ağlıyor ve tüm vücudumu kaplayan acıya dayanmaya çalışıyordum. Yapamamıştım tabi. Ve artık kendimi hissetmiyordum yanımda soğuk bir nefes duydum ;yavaş yavaş gökyüzüne yükseliyordum evet artık her şey aşağıda kalmıştı. Beni bekleyen tek şey sonsuzluktu...


  • Bizim 'Melik' olarak andığımız,edebiyat kapılarını henüz aralamış şeker arkadaşım Melik' T. 'den hislerini ve kendini anlattığı deneme.'Çok hoş olmuş bence de' diye yorumumu da yapayım (:
Seni seviyorum,seviyoruz .(:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder